Τον Σεπτέμβριο του 1995 πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο η 4η Παγκόσμια Διάσκεψη για τις γυναίκες, με την οποία εγκρίθηκαν η Διακήρυξη και η Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου και ορίστηκε Πρόγραμμα Δράσης για τους ακόλουθους δώδεκα τομείς: τη φτώχεια, την εκπαίδευση και κατάρτιση, την υγεία, τη βία, τις ένοπλες συγκρούσεις, την οικονομία, την εξουσία και τη λήψη των αποφάσεων, τους θεσμικούς μηχανισμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα μέσα ενημέρωσης, το περιβάλλον και τα κορίτσια.[1] Η Διακήρυξη και η Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου υιοθετήθηκε από 189 χώρες- μέλη και παραμένει ακόμα και σήμερα το πιο αναλυτικό και οξυδερκές πλαίσιο παγκόσμιας πολιτικής. Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί πηγή έμπνευσης και καθοδήγησης για την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών σε όλο τον κόσμο.
Η Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου, ως βασικό έγγραφο κάθε εργασίας που αφορά την ισότητα των φύλων σε διεθνές επίπεδο, επισημαίνει ότι η ισότητα μεταξύ των φύλων αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και προϋπόθεση για την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη. Το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών αποτελεί βασικό εμπόδιο για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, ενώ στην παράγραφο 118 της Διακήρυξης αναγνωρίζεται ότι «Η βία κατά των γυναικών είναι η έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας στις σχέσεις ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις κατά των γυναικών, με αποτέλεσμα τη παρεμπόδιση της ανάπτυξης τους»[2].
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναθεωρεί σε ετήσια βάση την πρόοδο που σημειώνεται σε σχέση με την επίτευξη των στόχων που τέθηκαν το 1995. Σύμφωνα με το άρθρο 8 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «σε όλες τις δράσεις της, η Ένωση επιδιώκει να εξαλειφθούν οι ανισότητες και να προαχθεί η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών». Από τότε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει εγκρίνει τρία ψηφίσματα που αφορούν τα δικαιώματα των γυναικών, ως συνέχεια στη Διάσκεψη. Το 2000 ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με τη συνέχεια που δόθηκε στην Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου[3], το 2005 ενέκρινε ψήφισμα με θέμα «Πεκίνο+10»[4], και το 2010 ενέκρινε ψήφισμα με θέμα «Πεκίνο: 15 χρόνια μετά»[5]. Επιπλέον, στις 3 Σεπτεμβρίου 2008, η Επιτροπή ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με τον αντίκτυπο του μάρκετινγκ και της διαφήμισης στην ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών[6].
Είκοσι χρόνια μετά την υιοθέτηση της Πλατφόρμας Δράσης του Πεκίνου, καμία χώρα δεν έχει επιτύχει την ισότητα για τις γυναίκες και τα κορίτσια. Καίριοι τομείς όπου πρέπει να σημειωθεί βελτίωση είναι η πρόσβαση των γυναικών στην εργασία και η μείωση του μισθολογικού χάσματος μεταξύ ανδρών και γυναικών, η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, η αντιμετώπιση της μητρικής θνησιμότητας καθώς και η συνειδητοποίηση της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας και των δικαιωμάτων των γυναικών.
Αντιμετωπίζοντας νέες δυνάμεις που απειλούν να περιορίσουν τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών θα πρέπει να επιστρέψουμε στους στόχους της Πλατφόρμας Δράσης του Πεκίνου και να ανανεώσουμε τις τότε δεσμεύσεις. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών διαμηνύει ότι η ισότητα μεταξύ των φύλων είναι αναγκαίο να αποτελεί προτεραιότητα τόσο για τις κυβερνήσεις όσο και για τους πολίτες όλου του κόσμου. Στο πλαίσιο αυτού του οράματος προωθεί την φετινή χρονιά το πρόγραμμα “Planet 50-50 by 2030: Step it Up for Gender Equality”, το οποίο έχει ως στόχο να πείσει τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν πως θα αντιμετωπίσουν αποφασιστικά όλες τις προκλήσεις που εμποδίζουν τις γυναίκες από το να απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες σε όλο τον κόσμο μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.
Για περισσότερες πληροφορίες και ενημέρωση μπορείτε να ανατρέξετε στις εξής ιστοσελίδες :
http://beijing20.unwomen.org/en
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P5-TA-2000-0237+0+DOC+XML+V0//EL
http://www.diotima.org.gr/?page_id=23
[1] http://www.diotima.org.gr/?page_id=23
[2] UN Women, Beijing Declaration and Platform for Action. Beijing +5 Political Declaration and Outcome, , United Nations 1995, παρ.118
[3] ΕΕ C 59, 23.2.2001, σ. 258.
[4] ΕΕ C 320 Ε, 15.12.2005, σ. 247.
[5] ΕΕ C 348 Ε, 21.12.2010, σ. 11.
[6] ΕΕ C 295 Ε, 4.12.2009, σ. 43.
